Zostań ze mną - K.A. Tucker

Zostań ze mną

K.A. Tucker

Wydawnictwo Filia

Data wydania: 20.02.2019r.

Już od pierwszego rozdziału poczułam silne emocje, bo widzieć, jak ktoś się kocha jednak razem nie mogą żyć naprawdę było bolesne. Mama Calli podjęła decyzję, która była trudna dla niej, i jej męża, jednak w Alasce nie była szczęśliwa. Wraz z córką wróciła do miasta, do Toronto.

Już w wiele razy widziałam jak naprawdę wielki wpływ mają rodzice na dziecko. Bo Calla ma już 26 lat, jest dorosła jednak dalej szuka poparcia u swojego nieobecnego ojca na Alasce. Kontakt im się urwał 12 lat temu, ojciec nie starał się trzymać kontaktu, więc gdy dostaje telefon, by przyjechała go poznać, bo jest chory, oczywiście że nie ma ochoty na początku. No bo po co? Ma jechać do ojca, który się w ogóle nią nie przejmuje? Jednak Simon, jej ojczym namawia ją na to, i po namyśle jedzie.

Bardzo pięknie Tucker napisała ich relację. Jej tata i ona nie wiedzą na początku jak się zachowywać ale w końcu budują więź i wyjaśniają sobie sprawy, które nigdy nie ujrzały światła dziennego. To było naprawdę piękne i wiedząc, że to wszystko się w końcu skończy, ta myśl była naprawdę bolesna. Bo dopiero co odzyskała swojego tatę, a już ma go utracić? Naprawdę to było niesprawiedliwe.

Kolejną sprawą to Jonah. Można się domyślić łatwo, że rozwija się historia z przeszłości, tak jak ojciec Calli i jej matka, ludzie z dwóch różnych światów, bez wspólnej przyszłości zakochali się, tak tutaj wszystko się powtarzało. Nie miałam kompletnego pojęcia jak to się rozwinie. Jonah to świetna osobowość, niby gburowaty na początku, ale ma charyzmę i uwielbia dokuczać Calli i spiskować wobec niej. To było naprawdę z jednej strony zabawne z drugiej takie.. to było takie jego typowe zachowanie. Z tego jaki był opis, jego wygląd również był boski, ale też chodzi o to co on wyprawiał mówiąc, będąc szczerym do bólu. Wtedy i tylko wtedy dał radę przebić się do głowy Calli gdy trzeba było, bo Fletcherowie, jak i ojciec, tak i córka, lubili unikać konfrontacji, Jonah jednak tej konfrontacji się domagał. Teraz tak. On nie zostawi Alaski. Tu ma pracę i ważną rolę, a ona w Alasce nie zostanie, bo jak ma zostawić całe swoje życie w Toronto. Jednak... myślę, że to zakończenie było w miarę ok. Nie dostajemy całkowitej odpowiedzi ale dostajemy kierunek w jakim to wszystko może zmierzać. I dostajemy odpowiedź, że nie każdy facet jest taki jak ojciec Calli, niektórzy po prostu mają to we krwi, by walczyć z całych sił.
Jednak trochę brakło mi głębszych rozmów między Callą a Jonah w sensie, że rozmawiali dużo, ale to o Alasce, to o jej ojcu, a chciałam trochę więcej dowiedzieć się o nich samych. Poznać ich zainteresowania, marzenia. Jednak i tak jestem zadowolona z tego, co dostałam.

Muszę jednak powiedzieć, że zakończenie było bardzo przyspieszone. Minuta po skończeniu czytania mi się to nie podobało. Teraz jednak (godzina po przeczytaniu) myślę, że podziękuję autorce, za to, że tak zrobiła. Bo dzięki temu nie odczułam takiego bólu, wielkich emocji. Nie pozwoliła nam też dostrzec zbyt wielkiego bólu bohaterów i super było to, że jednak zakończyło się to w trochę delikatniejszy sposób. :)

Książka bardzo mi się podobała właśnie taki typ romansów uwielbiam. Nie proste, takie, które jutro zapominasz, ale te, które zostawiają po sobie ślad i pokazują ważne rzeczy.